Nog 59 dagen en dan is het zover. Het vertrek komt steeds dichterbij en bij iedereen begint het te kriebelen. We zijn volop bezig met het inzamelen van materiaal en sponsoring en ook de praktische voorbereidingen zijn in volle gang.
Een van de laatste stappen is het vervolledigen van onze inentingen. We waren dolgraag allen samen naar de reiskliniek getrokken maar bij het zoeken naar een gepaste datum bleek al snel dat dat ons niet zou lukken. Emilie en Yasmine (dat ben ik!) besloten om vandaag onze vaccins op te halen. Een beetje zenuwachtig maar vooral heel erg nieuwsgierig trokken we naar het Jan Yperman ziekenhuis in Ieper.
Ik sprak af met Emilie in het station van Ieper om zo door te rijden naar het ziekenhuis. Ik schrok een beetje van de snelheid waarmee alles verliep, want voor we het wisten zaten we in het bureel van de verpleegkundige die zou helpen bepalen welke inentingen we nodig hadden. Ik heb (als verpleegkundige in wording) geen schrik van prikjes maar toen ik te horen kreeg dat ik er 5 zou krijgen moest ik toch even slikken.
We mochten plaatsnemen in de gang in afwachting van de verpleegkundigen die ons de inentingen zouden geven. Van achter de gesloten deuren hoorden we kleine kinderen huilen, wat de andere kinderen die in de gang stonden deed trappelen van de zenuwen. Toen we eenmaal aan de beurt waren en Emilie aan de verpleegkundigen uitlegde dat we foto's wilden nemen voor onze blog moesten ze toch even lachen. We kregen toestemming, op voorwaarde dat ze er niet op zouden staan.
Opnieuw verliep alles veel sneller dan ik eerst had gedacht. Ik zat op de rand van een onderzoekstafel en kreeg de prikjes op kruissnelheid toegediend. We moesten nog 10 minuten in de wachtzaal plaatsnemen om zeker te zijn dat we geen allergische reactie kregen.
Met een blij gevoel (en een pijnlijke arm) verlieten we het ziekenhuis. Om te vieren dat we alweer een van de voorbereidingen van ons lijstje konden schrappen en zo weer een stapje dichter bij ons doel waren besloten we om de kerstmarkt van Ieper te bezoeken en ons te verwarmen met een warme chocolademelk.
Nog meer dan ooit verlangen we naar het einde van onze examens, want dan zijn we alweer zoveel dichter bij 30 januari!
