Afternoon shift 22/02

Op maandag gingen we naar Sukuta Health Center om er de afternoon shift te doen. Wat begon als een zeer rustige namiddag eindigde in een waar avontuur. Twee uren voor onze shift erop zat werd er een zwangere vrouw (die blijkbaar al in arbeid was) afgezet aan de ingang van het ziekenhuis. Na de eerste onderzoeken werd het duidelijk dat dit geen makkelijke bevalling zou worden. Er waren namelijk 2 zaken die de vroedvrouw zorgen baarde. De tengere vrouw verwachtte een tweeling en van het eerste kindje was men al zeker dat het in stuitligging lag. Wat in België zeker al indicaties zijn om een keizersnede uit te voeren. In Sukuta zijn daar geen mogelijkheden voor en aangezien de vrouw al in arbeid was, was er geen mogelijkheid tot doorverwijzing. De baby’s moesten geboren worden via de natuurlijke weg. Na heel wat getrek en geduw kwam het eerste kindje ter wereld. Het was al snel duidelijk dat het kindje zeer mager was. Terwijl er nijverig gewerkt werd om het tweede babytje ter wereld te brengen, werd het eerste gewogen en onderzocht: een klein jongetje van 1.4kg en dus prematuur. Snel in een doek gewikkeld werd het onder de lamp gelegd. Toen het tweede kindje geboren werd was het vrijwel hetzelfde verhaal. Ook een jongetje van 1.5kg, prematuur en een bemoeilijkte ademhaling. Het was duidelijk dat de piepjonge tweeling dringend gespecialiseerde hulp nodig had. De vroedvrouw verwees de kinderen en de moeder door naar Banjul Hospital (hoofdstad van Gambia waar een afdeling neonatal intensive care was). Toen ging alles plots zeer snel er werd een ambulance gebeld en 10 minuten later was hij er om de baby’s en de ouders op te halen. Gillian en ik gingen mee in de ambulance om elk een baby in onze armen te dragen en ze te verwarmen met onze lichaamswarmte. Met de kinderen goed ingewikkeld, dicht tegen onze borst en met de sirene aan kon de rit van ons leven beginnen. Het was enorm druk op de weg en je moet je voorstellen dat auto’s hier helemaal niet zo snel aan de kant gaan als bij ons in België. Gelukkig kende de chauffeur zeer goed zijn ambulance en kon hij snel zijn weg vinden door het drukke verkeer. Voor mensen met een zwak hart is het zeker geen aanrader J. Na een spannende rit kwamen we eindelijk aan op onze bestemming in Banjul. Met elk onze baby in de armen snelden we uit de ambulance op zoek naar de afdeling waar de kinderen terecht konden. Na enkele trappen (geen sprake van een lift J) waren we in de juiste gang. Nadat we onze schoenen moesten afdoen konden we de baby’s eindelijk afgeven aan de verpleegkundigen van de premature afdeling. Ze werden onmiddellijk onderzocht en in de couveuse gelegd. We waren allebei erg opgelucht dat de baby’s veilig en wel waren aangekomen in het ziekenhuis. Daarna hebben we de moeder nog naar een gespecialiseerde postnatale afdeling gebracht waar ze verder opgevolgd werd vanwege haar hoge bloeddruk. Met een avontuur rijker konden we vol adrenaline maar voldaan terugkeren naar Sukuta.

Thumbs up voor de crazy ambulance chauffeur die er mee voor gezorgd heeft dat de kinderen op tijd in het ziekenhuis waren.

Gillian & Beverly.